Depresja jest zespołem psychopatologicznym, jest to choroba ogólnoustrojowa, wpływa zarówno na stan emocjonalny pacjenta, ale także może wywoływać szereg objawów somatycznych, więc depresja wpisuje się w kanon chorób psychosomatycznych. Etiologia depresji nie jest do końca poznana.
Przyczyn szuka się w zaburzeniu osi układ limbiczny-podwzgórze-przysadka-nadnercza, koncepcji zaburzeń wydzielania serotoniny, noradrenaliny i acetylocholiny. Silną role w powstawaniu depresji odgrywa stres. Zdarza się, że zespoły depresyjne poprzedzają ciężkie wydarzenia życiowe.
Czasem wykrycie depresji jest ciężkie, ponieważ występują czynniki maskujące. U dzieci mogą to być: zaburzenia emocjonalne, behawioralne i somatyczne. U młodzieży często obserwujemy jako maskę depresji nadużywanie substancji psychoaktywnych i alkoholu, drażliwość oraz zaburzenia zachowania. U osób dorosłych czynnikami maskującymi są nałogi, choroby somatyczne, odchylenia charakterologiczne.
W depresji obserwujemy reakcje takie jak obwodowe skurcze naczyń , mięśni gładkich przewodu pokarmowego oraz naczyń wieńcowych, zwane kiedyś „spazmofilią”. Posiadając tą wiedzę klinicysta powinien wdrożyć profilaktykę chorób somatycznych, tj. nadciśnienie, dyskineza dróg żółciowych, zaburzenia sercowo-naczyniowe u osób z depresją. Długo trwający skurcz dróg żółciowych przyczynia się do zastoju żółci, co z kolei może prowadzić do kamicy żółciowej, skurcze jelit oraz zaburzenia wydzielania soków trawiennych do zespołu jelita drażliwego. U osób cierpiących na depresje zachodzi deregulacja układu siatkowatego, co powoduje rozregulowanie zegara biologicznego. Osoby z depresją więc często cierpią na zaburzenia snu. tj. skrócenie snu, spłycenie, przebudzenia, koszmary senne. Nadprodukcja kinin w depresji może prowadzić do rozwoju miażdżycy.
Odporność osób z depresją także ulega obniżeni co zwiększa tendencje do częstych infekcji oraz powstawania chorób autoimmunologicznych. Chorzy z depresją odczuwają przewlekłe napięcie mięśni karku, ramion, pośladków, szybo się męczą, mają obniżoną tolerancje wysiłku. Depresji mogą towarzyszyć zaburzenia lęku endogennego, w szczególności wolno płynącego, który objawia się przez niepokój, wewnętrzne drżenie. Trwa on zazwyczaj kilka tygodni, a nawet miesięcy i nie jest zależny od czynników zewnętrznych.
Lęki endogenne powodują objawy somatyczne zlokalizowane często w jamie brzusznej oraz klatce piersiowej. Mogą objawiać się także zawrotami głowy, osłabieniem mięśni kończyn, pieczeniem skóry.
Ponadto w depresji można wymienić dolegliwości somatyczne takie jak ucisk w klatce piersiowej, napadową potliwościom, bóle głowy, zziębnięcie kończyn.
Autor : Jasińska Paulina