Mindfulness w zawodzie fizjoterapeuty

Praca fizjoterapeuty wiąże się z bezpośrednim kontaktem z pacjentem, osobą często cierpiącą wymagającą odpowiedniego podejścia. Uważność może w znaczący sposób poprawiać ten kontakt. Otwartość  na potrzeby pacjenta i jego aktywne słuchanie będzie zmieniać komfort terapii. Życzliwość poprawi relacje z pacjentem i uwrażliwi fizjoterapeutę na cierpienie i ból pacjenta. Fizjoterapeuta pracujący manualnie musi w sposób szczególny podchodzić do zadań, a uważność w dotyku jest dla niego bardzo ważna. Badanie palpacyjne i wyczucie odpowiednich struktur anatomicznych wymaga braku zakłóceń i skupienie wyłącznie na odbieraniu wrażeń płynących z kontaktu fizycznego z ciałem pacjenta. Także podczas ćwiczeń rehabilitacyjnych uwaga nie powinna być rozpraszana. Bardzo ważne jest wtedy, by móc skutecznie obserwować ruch pacjenta i w razie potrzeby dokonać korekcji. Własna praktyka w zakresie mindfulness jogi fizjoterapeuty będzie poszerzać jego lepsze odczucie ciała, co także przeniesie się na większą skuteczność pracy z pacjentem.

Dodatkowym atutem będzie wykorzystanie wiedzy na temat mindfulness przez fizjoterapeutę w edukacji swych klientów. Bardzo wiele z nich choruje na podłożu psychosomatycznym oraz odczuwa napięcia mięśniowe i ból z powodu tłumionych emocji. Edukacja pacjenta i nauka medytacji będzie przyspieszać proces rehabilitacji i powrotu do zdrowia. Uważne wykonywanie ćwiczeń kinezyterapeutycznych pozwoli zwiększyć ich efektywność. Radzenie sobie ze strachem i lękiem powstałym w wyniku urazu można także ułatwić metoda mindfulness.

Fizjoterapeuta współpracujący z zespołem medycznym oraz profesjonalistami z pokrewnych branży z pomocą metody mindfulness poprawi wymianę informacji oraz wykaże się lepszym zrozumieniem swoich kolegów po fachu. Współpraca ta będzie owocować lepszą opieką nad pacjentem.

Fizjoterapeuta ma za zadanie pomoc pacjentowi w powrocie do czynnego udziału w codziennym życiu. Przeprowadzone badania pokazują, że fizjoterapeuci opierający się w swej pracy bardziej na psychologicznych modelach niż na intuicji, mogą lepiej pomagać pacjentom.

Przygotowanie fizjoterapeutów do zawodu powinno obejmować wiedzę z zakresu psychologii na temat: komunikatywności, umiejętności wyznaczania celów, stosowanie technik wyobrażeniowych, opanowanie wiedzy z zakresu teorii osobowości oraz skutecznych praktyk interdyscyplinarnych, w ramach których powinni być przeszkoleni, aby móc nimi pracować z pacjentem.

Terapia poznawczo-behawioralna – pomaga zmieniać negatywne przekonania i nieadaptacyjne myśli.
Terapia oparta na współczuciu i trening mindfulness – pozwala na wypracowanie uważności, a zwłaszcza zachęca do zatroszczenia się o siebie, przyjęcia opieki od innych, a także darzenia innych troską. Wskazane jest tu także okazywanie realnego wsparcia/pomocy poprzez konkretne działania.
Terapia psychodynamiczna – przybliża rozumienie własnych zachowań i przeżyć, odkrywa mechanizmy obronne i tworzy terapeutyczne środowisko pozwalające na odbudowanie relacji, w nowym korektywnym wymiarze. Omawiane są tu głównie reakcje emocjonalne pacjenta oraz zjawisko przeniesienia.
Terapia Gestalt – ma charakter rozwoju, pobudzenia kreatywności i uczenia się poprzez przyglądanie się sobie w relacjach z innymi. Może przyjmować format terapii indywidualnej, jak i grupowej.
(z artykułu A. Wilczyńskiej, B. Kwiatka „Ciało i umysł w stresie. Związek psychoterapii z fizjoterapią”, Psychologia w praktyce)

Fizjoterapia powinna być więc holistyczna i obejmować zarówno pracę nad ciałem ale także psyche. Dzięki techniką mindfulness fizjoterapeuta będzie mógł także oddziaływać na skutki stresu.

Tab. 2 AKTYWNOŚĆ FIZJOTERAPEUTY W PRZYPADKU ZGŁOSZENIA OSOBY Z PROBLEMAMI BÓLOWYMI BĘDĄCYMI POCHODNĄ STRESU MA NA CELU:

zmniejszenie napięcia mięśni,
zwiększenie witalności i zmniejszenie poczucia zmęczenia,
zwiększenie zakresu koncentracji,
ogólną poprawę samopoczucia,
zmniejszenie ciśnienia krwi,
zmniejszenie ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych,
poprawę nastawienia do pracy i spędzania czasu wolnego,
zmniejszenie bóli, takich jak: bóle głowy, przewlekłe zespoły bólowe, a także zmniejszanie lęku związanego z wykonywaniem pracy,
ewentualne zmniejszanie dawki leków psychoaktywnych.
(z artykułu A. Wilczyńskiej, B. Kwiatka „Ciało i umysł w stresie. Związek psychoterapii z fizjoterapią”, Psychologia w praktyce)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.